Ima jedan vic, prosvjetni: Mama: Sine, koji danas datum?
Sin: 27. avgust, mama!
Mama: Uh, hvalim te Bože, sad ćeš ti meni opet u školu, dosado mala!

Ima djece koja obožavaju školu, ima roditelja koji obožavaju školu, ima djece koja mrze škole, a roditelji im obožavaju školu, ima djece koja vole ići u školu, a roditeljima je skoro pa svejedno, a ima i takvih gdje je svejedno i djetetu i roditelju. Pa tako da je obrazovanje, pogotovo osnovno, obavezno, volio ne volio, mogao ne mogao. Tokom njega, mnogi se talenti uzdignu, mnogi, na žalost nestanu, a mnogi otkriju svoje nove osobine i sposobnosti, jer su na sreću, bili primorani. Školstvo je sistem, i ja kao majka, se smatram dijelom sistema, ali samo dijelom, nikako nisam u mogućnosti pružiti sve ono što sistem moće. Pa čak iako sam nadprosječno inteligentna, govorim 5 stranih jezika, pišem eseje ko Tolstoj, i sviram gitaru, klavir i obou. Ja nisam sistem. Drugo su ekstremne situacije, daljina, bolesno dijete, i slično.