Ili na srecu...Svimbalo prvotno napisa
Ma pravila su samo slova na papiru. Niko ne zivi po njima. Kao sto niko ne zivi ni po zakonima sto posto. Al opet mislim da bi bilo bolje djecu uciti da sto vise osjete sto je ispravno, a da sto manje nesto rade jer je to pravilo, da preispituju sve i svasta, da sumnjaju u sve. Ja vjerujem da vecina ljudi nosi u sebi onaj Kantov moralni zakon, i da osjecaju sto je dobro, a sto lose. Ne govorim sad tu o mitu (to je jedna upitna kategorija), ali vecina ljudi osjeca da je lose nekoga ubiti, pretuci, silovati, opljackati i bez nekih zapovijedi koje im to kazu.
A sto se tice manjih prijestupa (?) mita, prepisivanja u skoli, izbjegavanja inkasatora, laganja za svoju il tudju korist, tu bih bas rekla da ljudi trebaju donijeti svoje odluke sami, osjetit u sebi (ili razmislit) sto je za njih ono pravo. Sta ja znam, ja sam uvijek mislila da ne treba lagat i da treba bit uvijek iskren, i to mi je bilo kao neko pravilo, cak i kad bi me uvalilo u nevolje, i dalo drugome orudje da me povrijedi. A poslije sam zakljucila da je to glupo pravilo, i da ako cu laganjem zastititi sebe, da je onda ok lagati. Sto je opet neko pravilo... hm... ali nije u potpunosti (sad je kasno da to objasnjavam), a i dosla sam sama do toga, nisam to negdje procitala, vise sam to osjetila. Uf, vidim da je meni vrijeme za spavanje.
 |
|||
